اینجانب یک مهندس کارمندم که با سالها درس خواندن و پس از آن، سالها زحمت و شرکت در آزمونهای متعدد استخدامی، توانسته ام تنها یک شغل ثابت با حقوق زیر خط فقر برای خودم دست و پا کنم که البته همیشه باید استرس از دست دادن آن را در شرایط موجود داشته باشم. بنده بخاطر هزار هزینه و مشکل در زندگی و تامین معیشت خود و خانواده ام و طبق قوانین کشور دوره های متعددی را گذراندم و کتابهای بسیاری خریده و خواندم تا بتوانم در حرفه مهندسی پروانه بگیرم و نهایتا موفق شده ام و امید داشته ام تا بتوانم با درآمد پاره وقت, که از حرفه مهندسی دارم، از عهدهء بخش کوچکی از مشکلات زندگی یا پرداخت اقساط برآیم

اینجانب به واسطه عنوان مهندسی که دارم، دوست دارم از صلاحیت حرفه ای و قانونی که دارم طبق حقی که به موجب قانون در اختیار من گذاشته شده است، استفاده کنم و تجربه حرفه ای خود را بالا ببرم. برای کسب عنوان مهندسی و پروانه، زحمات بسیاری کشیده ام. مهندسی شغل من نیست، شغل من کارمندی است، اما مهندسی هویت و اعتبار من است، که بدون پروانه دیگر نمی توانم نام مهندس بر روی خودم بگذارم، شاید بدون پروانه تنها یک مدرک لیسانس داشته باشم. بنده هویت مهندسیم را نه با رابطه و بلکه بر اساس ضوابط کشور به دست آورده ام و حاضر نیستم هویتم را به کسی بدهم یا کسی به ناحق آن را از من بگیرد، چون آن را، هرچند ناچیز حق مسلم خود و قانونی می دانم. لازم به ذکر است حرفه مهندسی هیچ منافاتی در تعارض با شغل کارمندی ندارد. و نه متخلفم، نه مفسد اقتصادی و نه رانت خوار. چون من یک مهندسم و موظفم در چارچوب قانون فعالیت کنم. من یک مهندس کارمندم که فقط یک شغل دارم، چون بموجب قانون, مهندسی شغل نیست. من نه چند شغله ام و نه حقوق و درآمدی نجومی دارم

لذا با امضای این تقاضا، درخواست خود در خصوص ابطال دستورالعمل شماره 02/100/57573 مورخ 5/11/96 وزیر راه و شهرسازی، با موضوع منع تمامی کارکنانی که براساس قانون مدیریت خدمات کشوری با 9 وزارتخانه و دستگاه اجرایی قرارداد داشته اند را از داشتن پروانه اشتغال محروم و صراحتاً عنوان نموده این افراد تا تاریخ 1/1/97 باید نسبت به تودیع پروانه اشتغال خود اقدام نمایند را به دلیل مغایر با قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان مصوب مجلس شورای اسلامی و آیین نامه اجرایی اصلاحی آن (مصوب 1394) و برخی قوانین جاری دیگر در کشور می باشد، اعلام میدارم