TO: High Commissioner for Refugees

Filippo Grandi

Dear Sir,

In 1787 Edmund Burke first coined the press as "The Fourth Estate" and, in doing so, added that it was "far more important" than the "Three Estates" of the British Parliament.

As members of the Fourth Estate, we have been proudly carrying on that tradition in exposing criminal wrongdoing, and speaking truth to power. However, we, and our families have only been rewarded with hardship as a result.

However the reporters admire and respect their duty same other skills and duties and doing their attempt throw accommodating the justice during hardships at all around the world , in this occasion Afghanistan press and reporters reaching to bad experience of suppression via powerful groups, conspiracy also tolerate inferior, inadequate and abhorrence days and nights.

Also the national and international organization recognize Afghanistan ,the most inferior and worst country for reporters especially female reporters at all around the world, so publish and present, documentary security treatments videos ,high level violence issues against this groups but as matter of fact the government ,human right ,protective reporters right ,to assist and fortify secure job context and conspectus are just irredeemable and pessimistic.

Today, we sit in squalor in Turkey, where we are not allowed to work, and can barely maintain an existence. We are accomplished journalists with much work to our credit, and can do a world of good if we can find a safe place to live with our families.

In light of this, we are starting a petition for the assistance of Afghan journalists with the assistance of supporting journalist’s centers, humane right activities and a U.S.-based journalist/documentary filmmaker, to let the world know about our plight.

We reporters we have signed this letter, we appeal poorly, honestly for the sick of respect to the human right specially reporters right to use the lawful competency regulation and pave the conspectus for primary interview appointment, review, and resettlement to the secure countries.

We never wanted it to come to this, but we are left with no other option.

Thanks very much.

atriskjournalist@gmail.com

https://www.facebook.com/Journalist-At-Risk-190952...

(+90) 5537239786

جلالتمآب جناب آقای " فلیپو گراندی" کمیسر عالی سازمان ملل متحد در امورپناهنده گان

با عرض ادب و احترام

آقای کمیسر عالی :

نقش رسانه های جمعی به ویژه خبرنگاران به عنوان رکن چهارم دولت درقرن ۲۱ بیشترازهرزمان دیگردرامراطلاع رسانی به موقع و روشنگری جامعه غیرقابل انکار بوده وتلاش های خستگی ناپذیراین گروه اجتماعی به ویژه درکشورهای ناامن جهان برای تامین عدالت، ایجاد روحیه امید ونشاط میان اقشارمختلف، پیشرفت وتوسعه پایدار جامعه ، تحقق دموکراسی، پایبندی به حقوق بشر و همچنان انعکاس مشکلات مردم به مسوولان امورحائزاهمیت است .

هرچند خبرنگاران مسلک شان را همانند سایر حرفه ها مقدس میشمارند ودرتمام دنیا با تحمل ناملایمات و با دادن قربانی ها با وجدان بیدار هنوزهم رسالت شان را برای تحقق عدالت ایفا میکنند اما رسانه های افغانستان وخبرنگاران این کشوردرسالهای اخیر به مراتب بدتراز دیگر کتله های اجتماعی شکارتوطئه ها و دسایس افراد وگروه های سرکوبگرشده اند وبدترین روزها وشب های ترس و وحشت را تجربه میکنند.

آنها برای برقراری عدالت صدا بلند کردند، جهت محو خشونت تلاش کردند، با فساد مبارزه کردند، چهره های مفسدین را فاش ساختند، تساوی حقوق زن و مرد را فریاد کردند، آزادی را سرلوحه کار خویش قرار دادند و برای رسیدن به یک جامعه مردم سالار جان فشانی کرده و جان های شیرین خود را قربانی این راه نمودند.

با انکه سازمان های داخلی وبین المللی، افغانستان را یکی ازمرگبارترین کشورهای جهان برای خبرنگاران به ویژه خبرنگاران زن میخوانند وگراف بلند خشونت ها وتهدیدات بلند امنیتی علیه این گروه را مستند سازی کرده به نشرمیرسانند اما اقدامات عملی دولت ونهاد های حامی حقوق خبرنگاران برای حمایت وایجاد فضای کاری مصون نا امید کننده است .

دشمنان آزادی، عدالت و دموکراسی، مخالفین حقوق بشر و کرامت انسانی، تروریست های بین المللی، مافیای مواد مخدر و در بسیاری از موارد دولت افغانستان باعث و بانی کشتار بی رحمانه خبرنگاران بوده اند.

طالبان وگروه نوظهورداعش که هیچ نوع پایبندی به قوانین بشری رایج درجهان ندارند رسانه ها را متهم به ترویج فحشا وبی حیایی کرده وقتل خبرنگاران را آنهم بخاطرنشرحقایق وبرای آنچه که ازسوی آنان حمایت ازدولت مرکزی وخارجی ها خوانده میشود جایز دانسته و برای کشتن خبرنگاران بر یکدیگر سبقت میجویند.

به دلیل تهدیدات جانی و ترس از شکنجه شماری از این خبرنگاران فرار از سرزمین مادری شان برای زنده ماندن را انتخاب کرده اند و در ترکیه هراسان از ادامه تهدیدات و نبود امنیت با مشکلات اقتصادی و اجتماعی دست به گریبان هستند.

آنان علی الرغم نداشتن اجازه کار از سوی دولت ترکیه به کارهای شاقه و طاقت فرسا روی آورده اند و از نبود توجه کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهنده گان به پرونده هایشان جهت بررسی، دادن وقت مصاحبه و اسکان مجدد در کشوری امن سخت نگران و ناراضی می باشند.

نگرانی از ادامه تهدیدات جانی توسط زورمندان و تروریستان، نبود آینده روشن برای خود و خانواده هایشان، چالش های اقتصادی و تامین نیازهای اولیه، تداوم زنده گی برای آنها را غیر ممکن ساخته است و هیچ یک از این مشکلات و نگرانی ها نتوانسته است اندکی بر پیشبرد بررسی و روند اسکان مجدد آنها در کمیساریای عالی پناهند گان در ترکیه تاثیر مثبت بگذارد.

ما امضا کننده گان این تومار از مقام شما عاجزانه و صمیمانه تقاضامندیم تا جهت احترام به حقوق بشر و به ویژه حقوق خبرنگاران از صلاحیت های قانونی خویش استفاده کرده و زمینه بررسی پرونده های ایشان جهت دریافت پناهنده گی سازمان ملل متحد برای اسکان مجدد در کشوری امن را فراهم آورید.

به یاد داشته باشیم، جامعه افغانستان هنوز هم نیازمند قلم و افکار عدالت پرور آنها می باشد.

بیایید تا زمانیکه دیرنشده است، برای عدالت، دموکراسی و تحقق اعلامیه جهانی حقوق بشر به آنها کمک کنیم.

با تشکرفراوان

atriskjournalist@gmail.com

https://www.facebook.com/Journalist-At-Risk-190952...

(+90) 5537239786