Κείμενο Καταδίκης Για Tην Yβριστική Eπίθεση Tης Φανούλας Αργυρού Kατά Tου Γιώργου Καραμπελιά Kαι Tου Σταύρου Λυγερού
Μας προκάλεσε οργή αλλά και ντροπή η ακατανόητη, γεμάτη εμπάθεια, επίθεση της γνωστής ερευνήτριας Φανούλας Αργυρού κατά του Γιώργου Καραμπελιά και Σταύρου Λυγερού. Δύο ανθρώπων στην Αθήνα, όχι απλώς φίλων της Κύπρου, αλλά επί δεκαετίες τώρα, αγωνιστών για την επιβίωση της, μέσα από δεκάδες εκδηλώσεις, διαδηλώσεις, κείμενα και εκδόσεις τους. Εκτός όμως από ντροπή, και κυρίως οργή, η στάση της Φανούλας Αργυρού προκαλεί και κατάπληξη. Πώς έφτασε σε αυτό το σημείο; Μήπως ζώντας επί μακρόν στο Λονδίνο δεν έχει πλήρη εικόνα και ενημέρωση για την συνολική δράση των δύο ανδρών υπέρ του κυπριακού ελληνισμού; Τους επιτίθεται με λόγο και ύφος σαν να πρόκειται για δύο αφελληνισμένους εκσυγχρονιστές, που τόσο ευδοκιμούν τα τελευταία χρόνια και που θέλουν κατά βάθος με τις απαράδεκτες θέσεις τους να ξεγράψουν την Κύπρο και τον ελληνισμό τους. Ενώ πρόκειται για ανθρώπους που η δράση και ο λόγος τους πηγάζει από τις ίδιες αξίες, ευαισθησίες και αγωνίες με τις δικές της για τις οποίες αγωνίζεται τόσα χρόνια. Και μάλιστα από δύο ανθρώπους που ποτέ δεν χαρίστηκαν στις ελλαδικές κυβερνήσεις για την εθνική τους ανεπάρκεια απέναντι στον ελληνισμό της Κύπρου.
Η αήθης επίθεση της Φανούλας Αργυρού γίνεται ακόμα πιο προβληματική διότι αναπαράγει δύο ανθελληνικά νεοκυπριακά σύνδρομα. Το πρώτο είναι η αξίωση να μην έχουν λόγο οι εξ Ελλάδος ως προς το παρόν και το μέλλον της Κύπρου, ακόμα και άνθρωποι όπως ο Γιώργος Καραμπελιάς και ο Σταύρος Λυγερός! Θα πρέπει δηλαδή να αγωνιούν και να ασχολούνται με την Κύπρο χωρίς να έχουν όμως δικαίωμα άποψης! Αυτή είναι η αντίληψη για την ενότητα του Ελληνισμού στις τόσο κρίσιμες στιγμές που διέρχεται η Ελλάδα και η Κύπρος; Ακόμα και ακελικοί ή συναγερμικοί νεοκύπριοι θα ήταν πιο προσεκτικοί στις διατυπώσεις τους σε σχέση με την κυρία Αργυρού. Το άλλο σύνδρομο το οποίο αναπαράγει η κ. Αργυρού, όχι σε σχέση μόνο με τους εξ Ελλάδος αδελφούς αλλά γενικότερα, είναι η άρνηση της συζήτησης όλων των πιθανών επιλογών μας στο εθνικό ζήτημα με μόνο κριτήριο το συμφέρον και την επιβίωση μας ως Ελλήνων σε αυτό το τόπο. Όπως οι τυφλωμένοι της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας τόσα χρόνια αρνούνται να συζητήσουν οποιαδήποτε άλλη προοπτική λύσης. Η άποψη για δύο κράτη, την οποία σαφώς δεν υποστήριξε ο Γιώργος Καραμπελιάς, είναι ρεαλιστικά και εκ των πραγμάτων μια επιλογή, ως έσχατη λύση επιβίωσης. Όταν μάλιστα για τον ίδιο λόγο ένα πολύ μεγάλο μέρος του λαού μας είναι διατεθειμένο να τη συζητήσει.
Προσοχή
Oι υπογράφοντες το πιο πάνω κείμενο δεν προτείνουμε με αυτό την επιλογή της λύσης δύο κρατών. Δεν είναι αυτό το θέμα της παρέμβασής μας. Προτείνουμε όμως η συζήτηση να μην ποινικοποιείται, όπως επεχείρησε η Φανούλα Αργυρού, ειδικά όταν γίνεται μεταξύ ανθρώπων οι οποίοι έχουν την ίδια αφετηρία και κοινούς προσανατολισμούς για τον Ελληνισμό - όπως κάνουν, άλλωστε, όχι τυχαία, οι φανατικοί του «οράματος» για μια «ενωμένη» διζωνική δικοινοτική Κύπρο.
Comment