قانونی شدن ازدواج با فرزندخوانده: فرهنگ!؟ شرع!؟ بنیان خانواده!؟ انسانیت!؟ حضور محترم نمایندگان مجلس شورای اسلامی و نیز اعضاء محترم شورای نگهبان ضمن عرض سلام و خسته نباشید، اخیراً با خبر شدیم که متأسفانه مجلس شورای اسلامی قانون بلامانع بودن ازدواج با فرزندخوانده را به تصویب رسانیده است. هرچند این قانون در ظاهر مغایر با هیچ اصل عرفی و شرعی ای نمی باشد اما توجه صرف به ظاهر یک قانون بدون در نظر گرفتن تبعات روحی و روانی و اجتماعی آن در شأن نمایندگان ملت بزرگ ایران نمی باشد و نوعی جفا به منطق¬گویی و منطقنگری است و از آن مهم ¬تر نوعی جفای آشکار به همان اصول غیر مغایر شرعی و عرفی است که بدون هیچ گونه واکاوی ای مورد نگرش قرار گرفته اند. همچون نگریستن به لایه رویی یک موضوع بدون در نظر گفتن بطن آن. همچون نگریستن به ظرف بدون در نظر گرفتن کامل محتوا. متأسفانه نمونه بارز آن قانون اخیر است که در دید عامه این اجازه را به یک والدخوانده می دهد که در صورت تمایل با فرزند خوانده خود ازدواج نماید. این یعنی زمان عقد فرزندخواندگی در سازمان های مربوطه نظیر بهزیستی مشخص نیست که سرنوشت و جایگاه کودکی که می رود پا به نوجوانی و جوانی بگذارد چیست. چه بسا کودک در صورت عدم تمکین مورد ظلم والدخوانده نیز قرار بگیرد. متأسفانه در نظر عام از این پس دیگر به فرزندی قبول کردن یک کودک توسط یک فرد بزرگسال بالغ نوعی احسان و ایثار و خیر محسوب نشده و گویا نوعی سرمایه گذاری جنسی است. هرچند در اکثریت قریب به اتفاق امکان چنین قصد شومی وجود ندارد اما قانون مذکور چهره یک عمل خیر و انسانی را در دیدگاه عموم مخدوش و نامبارک نموده است که در شأن چنین امر خیر آسمانی ای نیست و مغایر ندانستن قانونی که این گونه ضد ارزش است با اصول شرعی و عرفی هرچند در ظاهر مورد قبول است اما در باطن جفایی آشکار به فرهنگ غنی اسلامی-ایرانی این ملت شریف است. قانونی که دیگر امنیتی را که یک کودک در پناه پدر و مادر لازم دارد را به اون به ارمغان نخواهد آورد و یک کودک فرزندخوانده در زمان بلوغ جایگاه خود را متزلزل می داند و حس دوگانه ای دارد که والدخوانده همچون پدر یا مادر پناه همه لحظاتش هست و یا شریک زندگی که باری را بر دوش او اضافه می کند. همچنین به نوعی تأیید ازدواج با اختلاف سنی بالا نیز هست که باز هم با اصول روان شناسی در تناقض است. به علاوه امنیت را از خود زوجین نیز سلب می کند چرا که مادر جایگاه خود را نمی داند که آیا روزی خواهد رسید که فرزندش (دخترخوانده اش) هوویش شود؟ و پدر نیز احساس نامنی دارد که مبادا فرزندش (پسرخوانده اش) روزی مسبب جدایی همسرش از او و به ازدواج درآمدن با پسر جوان شود؟ و این حس ناامنی تقابل حس مقدس مادری و پدری است با حسی نامبارک. پدر و مادری که قرار است خود را وقف فرزندش کند این بار جایگاه خود و فرزندش را نمی داند. و چه دردناک که یک قانون که هم با کرامت انسانی و هم با اصول روان شناسی و هم با استواری بنیان خانواده در تناقض است از نظر مجلس شورای اسلامی با اصول شرع و عرف نامتغایر شناخته شود که این عین سطحی نگری به اصل موضوع است و جفایی بزرگ به همین اصول شرعی و عرفی این ملت. مسلماً تعالیم دینی و فرهنگی ما غلبه بر هوای نفس را مقدم بر هر قانون سازی ای جهت هموار نمودن پاسخ مثبت به هوای نفس می داند. از این رو شایسته اصول شرعی و عرفی است که قانون حاضر مغایر با آن شناخته شود که هست. لذا ما به عنوان جمعی از فعلان اجتماعی این سرزمین کهن اسلامی از جمعیتی که مزین به نام جوانمرد تاریخ علی(ع) است (جمعیت امداد دانشجویی-مردمی امام علی ع) خواستار توقف و لغو هرچه سریع تر این قانون که مغایر هر اصل شرعی و عرفی و انسانی و ارزشی و روان شناسی ای هست می باشیم. جمعیت امداد دانشجویی-مردمی امام علی (ع)