ACTIE VOOR BETAALBAAR WONEN IN LEUVEN. 1000 HANDTEKENINGEN VOOR SPREEKRECHT IN DE GEMEENTERAAD. De woonmarkt wordt alsmaar ontoegankelijker voor meer mensen. Niet alleen de zwaksten in de maatschappij hebben het moeilijk, ook voor jonge tweeverdieners is het niet simpel om een degelijk huis aan een redelijke prijs te huren, laat staan een degelijk huis te kopen. In Leuven rijden de bulldozers nochtans af en aan. De Vaartkom, de Latten, de Balk van Beel, de Kop van Kessel-lo …overal wordt druk gebouwd. Maar voor wie? Als we de prijzen zien van die knappe gebouwen, dan weten we het snel…NIET voor onze portemonnee !! Vandaag starten we een petitie. De wachtlijsten moeten weg, een socialer woonbeleid moet gevoerd worden. Daarom minimum 3000 extra sociale huurwoningen en 3000 gesubsidieerde studentenkamers tegen 2018. Teken jij ook onze petitie ?


Contact: sandervandecapelle@gmail.com of Secretariaat PVDA, De Becker Remyplein 39/1 3010 Kessel-lo

OPMERKING: DE HANDTEKENINGEN ZIJN NIET GELDIG ALS WIJ GEEN ADRES HEBBEN. GELIEVE UW ADRES BIJ COMMENT MEE TE GEVEN IN DIT FORMAT:

Mechelse straat 26/A101 3000 Leuven

BETAALBAAR WONEN IN LEUVEN, HET KAN !

In zijn kersverse bestuursnota stelt het Leuvense stadsbestuur zijn woonbeleid voor 2013-2018 voor. Wat blijkt: het voorgestelde beleid getuigt van een schrijnend gebrek aan een  sociale toekomstvisie. De uitdagingen op vlak van betaalbaar wonen in Leuven zijn nochtans immens ! Uit enquêtes blijkt dat de Leuvenaars de krapte op de woningmarkt en de torenhoge prijzen met stip als hun belangrijkste zorg aanduiden. Het stadsbestuur lijkt zich amper bewust van het probleem waarmee zijn inwoners worstelen. Zij blijken eens te meer in de steek gelaten. PVDA Leuven somt hieronder de meest prangende woonproblemen in onze stad op en stelt alternatieven voor.

Torenhoge woningprijzen

In tijden van crisis worden steeds meer mensen buitengesloten uit de private woonmarkt: gewone werkende mensen, zelfs tweeverdieners, krijgen het alsmaar moeilijker om een huis te kopen of te huren. Maar ook zij zoeken een woning tegen een betaalbare prijs ! De gemiddelde verkoopprijs voor een huis binnen de ring bedraagt 312.000 euro. Een woonhuis in Leuven kost  maar liefst tot een kwart méér dan in andere steden ! Wie een appartement wil kopen betaalt hier gemiddeld 15 % méér dan elders.

Niet alleen de koopprijzen, ook de huurprijzen swingen de pan uit in Leuven. De krapte op de koopwoningmarkt en het toenemende aandeel goed renderende opbrengsthuizen op het totaal van de woonmarkt zijn hiervan de oorzaken. Als bovendien blijkt dat 15 % van de Leuvense kinderen in een kansarm gezin wordt geboren (volgens Eric Vanderheijden OCMW voorzitter zijn het binnen de stadsring 25% van de Leuvense kinderen), valt het niet moeilijk te begrijpen waarom een torenhoge huishuur of een lening voor heel wat Leuvense gezinnen onhaalbaar is.

Op een wachtlijst kan je niet wonen

Voor gewone werkende mensen, wiens portefeuille het steeds minder toelaat om op de Leuvense privéwoningenmarkt te shoppen, biedt de sociale woningmarkt jammer genoeg geen uitkomst. Het aandeel sociale huurwoningen in Leuven blijkt ontstellend laag: 6,9 % van aantal huurwoningen. Dit is beduidend lager dan in andere centrumsteden, zelfs lager dan in Antwerpen (10%). Bovendien duurt het gemiddeld meer dan vijf jaar om bovenaan de wachtlijst voor een sociale huur- of koopwoning te geraken. Einde 2010 waren er 2857 wachtenden en de lijst dikt nog steeds aan. In verhouding tot dat getal zijn er de afgelopen vijf jaar erg weinig sociale huurwoningen bijgekomen. Maar er wordt wel druk geïnvesteerd in asociaal dure koopwoningen en luxeappartementen aan de Vaartkom, aan de Kop van Kessel-Lo, … . Waarom blijft het stadsbestuur blindelings dezelfde quota hanteren voor sociale woningbouw als vorige jaren, terwijl de vraag naar betaalbare en/of sociale woningen bij de Leuvense bevolking steeds luider klinkt ? De verhouding woonkwaliteit/prijs blijft dalen en het probleem van stadsvlucht door jonge gezinnen neemt onrustwekkende proporties aan !

Bouwheren en klein Pierke

In het midden van 2012 gaf de Gemeentelijke Commissie voor Ruimtelijke Ordening (Gecoro) haar advies aan het Leuvens stadsbestuur voor de komende zes jaar: zij wil dat het stadsbestuur de ruimtelijke ordening opnieuw in eigen handen neemt. Noodzakelijke investeringen die een evenwicht nastreven tussen woningtekort en betaalbaarheid enerzijds en leefbaarheid anderzijds. Geen prestigeprojecten die binnen X aantal tijd een hoog % winst op het geïnvesteerde privé-kapitaal moet opleveren.

Bouwpromotoren zijn tot op vandaag immers de échte regisseurs van het ruimtelijke ordeningsbeleid. De bouwmeesters van studententorens, zoals Ghelamco op het Engels Plein of C.I.P. aan de kop van Kessel-lo krijgen vrij spel. Bovendien worden de buurtbewoners steevast te laat of helemaal niet betrokken in het proces. Zij zijn ook in Gecoro ondervertegenwoordigd, zo vindt de Commissie zelf.

Enkele info-avonden organiseren als de zaken bijna beklonken zijn, waarbij met de opmerkingen nauwelijks nog rekening gehouden wordt, dat krijgt een onvoldoende. Het Leuvense stadsbestuur moet écht overleg met zijn bevolking organiseren.

Tekorten en verkrotten

In 2012 waren er in Leuven ruim duizend woningen ofwel onbewoonbaar verklaard ofwel leegstaande panden. Bovendien behoren tot die leegstaande panden momenteel maar liefst 304 sociale woningen. De grote leegstand en verkrotting is des te schrijnender gezien het nijpende tekort aan betaalbare woningen. Het stadsbestuur, zo staat in de nieuwe bestuursnota te lezen, wil dit probleem net zoals in vorige jaren te lijf gaan met een “actief beleid”, dat wil zeggen een inventarisatie en een forfaitaire belasting van 80 euro per kamer en van 1050 euro per gebouw per jaar.  Maar hebben die maatregelen wel voldoende effect? Wanneer blijkt dat zoveel woningen jaar na jaar hardnekkig in de inventaris blijven opduiken, dan wordt het tijd voor meer verregaande stappen.

Sponsor

Links