جناب آقای دکتر قاضی زاده هاشمی

وزیر محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشکی

باسلام

احتراماً به استحضار می رساند مورخ 25/10/96 در یک اقدام بحث برانگیز و شتابزده، اداره مددکاری معاونت درمان طی تفاهم نامه دوجانبه بین معاون درمان و معاون اجتماعی به معاونت اجتماعی انتقال داده شده است.خبر انعقاد این تفاهم نامه جامعه مددکاری بیمارستانی را در شوک بزرگی فرو برد. متاسفانه طی سالیان اخیر، این اداره به طور مکرر بین ادارات، دفاتر و معاونت های مختلف از روابط عمومی تا معاونت دانشجویی و بهداشتی و در نهایت درمان جابجا شده است. با توجه به ماهیت کار مددکاری بیمارستانی که به طور مشخص به ارائه خدمت به بیماران بستری و خانواده های ایشان در کنار سایر اعضای تیم درمان همچون پزشک و پرستار می پردازد، جایگاه تعیین شده در معاونت درمان مناسب ترین جایگاه برای استقرار این اداره بود و طی یک سال اخیر نیز با اتخاذ رویکرد علمی حرکت هایی در راستای تخصصی شدن این حرفه برای ارائه خدمت جامع به بیماران و خانواده های ایشان صورت گرفت و این امید را در دل مددکاران بیمارستانی زنده کرد که پس از سال ها فعالیت در بیمارستان ها، سرانجام نقش تخصصی خود را یافته اند و مددکاری اجتماعی بیمارستانی با پروسیجرهای شفاف و به دور از برخوردهای سلیقه ای، هویت خود را شناخته است. این انتظار در وزارتخانه ای که داعیه ای توجه به تمامی ابعاد سلامت دارد و بیماری را فراتر از مشکلات جسمی می بیند انتظار عبثی نبود . اما خبر انتقال مجدد این اداره به معاونت اجتماعی آب سردی بود بر پیکر تازه جان گرفته این حرفه.

جناب آقای دکتر هاشمی به راستی ما تا به کی باید شاهد این جابجایی های مکرر و غیراصولی و کارشناسی نشده ای باشیم که بی شک باعث تخریب چهره این حرفه شده است؟ این جابجایی های مکرر مانع به ثمر رسیدن برنامه ها و طرح های توسعه ای مددکاری اجتماعی می شود که هدف نهایی تمامی آنها ارائه خدمت جامع به مردم این سرزمین است. سپردن این اداره به حوزه ای که درک درستی از مددکاری بیمارستانی ندارد خطر تقلیل گرایی حیطه فعالیت مددکاران بیمارستانی را به سطح فعالیت های خیریه ای افزایش می دهد. بیش از صد سال است که مددکاری اجتماعی در دنیا از شکل خیریه ای خارج و تبدیل به یک تخصص شده و در ایران نیز از شصت سال پیش تاکنون این رشته به صورت آکادمیک تدریس شده است و حال شاهد آنیم در وزارتی که خود متولی آموزش این رشته به عنوان یک تخصص است، تصمیمی اتخاذ می گردد که بی شک به سنتی شدن این حرفه منجر خواهد شد.

آنچه مسلم است این است که جایگاه مددکاری بیمارستانی در تیم درمان قابل انکار نبوده و تضمین تعامل آن با تیم درمان نیازمند وحدت رویه فرماندهی در سطوح ستادی است. تفکیک مددکار بیمارستانی از تیم درمان منجر به عملکرد نادرست و به تدریج حذف از تیم درمان شده و مشخصا این به ضرر گروه هدف خواهد بود. ضمن اینکه این تغییر جایگاه می تواند باعث تغییر رسته مددکار بهداشتی و درمانی شده و مددکار اجتماعی را تبدیل به یک نیرو پشتیبانی خیریه ای سازد که مغایرت کامل با شرح وظایف این حرفه داشته و منجر به کاهش چشمگیر دستمزد و مزایای مددکاران بیمارستانی خواهد شد.

ما، مددکاران اجتماعی بیمارستانی، از شما به عنوان مقام عالی وزارت درخواست می کنیم مانع انجام این فرایند انتقال شده و حقوق صنفی ما و نیز حقوق مراجعان ما در برخورداری از خدمات باکیفیت روانی اجتماعی مددکاران بیمارستانی را محترم شمارید.