Betreft: Trage werking van zowel Centrum voor rijgeschiktheid en voertuigaanpassing (Onder: CARA) als het Vlaams fonds.

Graag vijf minuten aandacht voor een andersvalide, met een stem die wil worden gehoord.

Mijn naam is Erwin Beckers, ik ben 47 jaar en een rolstoelgebruiker. Twee jaar geleden is mijn toestand door een ongeval, tijdens het verrichten van vrijwilligerswerk bij vzw HACHIKO,  gewijzigd. Na dit ongeval heb ik mijn rijbewijs moeten inleveren zoals in de wet staat geschreven.

Vorig jaar (anno december 2008) heb ik (zoals de wet voorschrijft) mijn aanvraag ingediend bij het CARA (in de hoop mijn rijbewijs terug te vorderen). De inefficiëntie en traagheid van het CARA hebben mij zweet en tranen gekost. Zo ben ik onder meer twee maal met mijn vrouw naar Brussel gegaan… voor niets. Uiteindelijk heb ik na meer dan 6 maanden wachten een proef kunnen afleggen in bovengenoemd centrum. Het resultaat van deze proef was positief. Ik was (anno mei 2009) geslaagd voor een rijbewijs geldig voor één jaar.

 

Vervolgens diende ik met de nodige papieren (van de mutualiteit en het CARA) een tweede aanvraag in te dienen bij het Vlaams fonds. Mijn aanvraag zou voor een speciale commissie komen, wat opnieuw enkele maanden tot jaren kon duren. 

Ik vind dit absoluut niet kunnen. Uit noodzaak heb ik mij een nieuwe wagen aangeschaft. Anders kan ik mij niet meer verplaatsen. Ik moet opnieuw een lange lijdensweg ondergaan.

 

Bij elke geringe verplaatsing die ik wens te maken (werk, dokters, kleine uitstapjes) moet ik de hulp van mijn vrouw inroepen. De lasten op mijn vrouw haar schouders zijn dan ook enorm. Het verlof van mijn vrouw (dat zij noodzakelijk moest opnemen) beperkte zich tot het bezoeken van verschillende ziekenhuizen en dokters. Zelf ben ik niet meer in de mogelijkheid om mij zelfstandig te verplaatsen zonder rijbewijs. Alternatieven zoals Taxi Hendriks (die aangepast vervoer verzorgt voor mensen met een handicap) zijn ongelooflijk duur. Zo kost een korte rit van Merelbeke naar het UZ Gent mij telkens een slordige 50 euro. De Vlaamse vervoersmaatschappij de Lijn is vaak niet voor mij toegankelijk. Men beschikt wel over autobussen die rolstoelgebruikers toelaten, maar het aanbod aan herkende opstapplaatsen is gering en bovendien moeilijk te vinden.

 

Ik hoef u niet te vertellen dat ik mij enorm erger aan bovenstaande tekortkomingen. Ik doe zo hard mijn best om als andersvalide alsnog iets van mijn leven te maken. Overal loop ik echter met mijn hoofd tegen de muur, en ervaar ik tegenwerking van velen, al dan niet bewust. Ik ben ervan overtuigd dat ik niet de enige ben die met dergelijke (terechte) frustraties rondloop. Er zijn vast nog duizenden mensen die zich in dezelfde situatie bevinden. Ik vind dan ook dat wij ons moeten laten horen, en moeten opkomen voor onze rechten.

Ik hoop met deze smeekschrift niet enkel de Vlaamse Overheid, maar alle overheden en overheidsdiensten die ook maar iets aan onze situatie kunnen verbeteren, wakker te schudden.

 

Personen met een functie beperking, die het in het dagelijkse leven al zo moeilijk hebben, zouden op kortere termijn dan nu het geval is, moeten worden geholpen. Kan men bovenstaande diensten niet beter op elkaar afstemmen?

Teken alstublieft deze petitie.

Deze petitie zal onder meer bij Vlaams Minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezinnen Jo Vandeurzen bezorgd worden.

Alvast mijn persoonlijke en oprechte dank,

Erwin Beckers